Vergeving is voor velen een beladen woord. Dit merk ik zeker bij mensen met Indische en Molukse roots. Vaak hebben vooral de tweede generatiegenoten een uitdagende jeugd gehad waarbij fysiek en mentaal geweld nogal eens voorkwam. Het is dan lastig om je (groot)ouders te vergeven. Maar met het vasthouden van wrok breng je jezelf schade toe. Jij bent de enige die jou hiervan kunt bevrijden. Bekijk het in deze video of lees verder onder de opname.
In mijn werk ontmoet ik regelmatig mensen die er net zo over denken. Zij zijn, vaak zeer terecht, boos om iets wat hen is ‘aangedaan’. Door hun familie, zakenrelaties, kennissen of wildvreemden. Ik zeg ‘terecht’, omdat ik geloof dat boosheid gezien en gehoord mag worden voordat je deze kunt helen.
Je macht weggeven
Maar helaas blijven mensen regelmatig steken in hun boosheid. Zij geloven dat als zij die ander vergeven, ze opnieuw over zich heen laten lopen. Maar wat er in feite gebeurt, is dat zij blijven steken in hun verleden. En dat is heel erg jammer, want zo geven zij de macht uit handen en voelen zij zich keer op keer opnieuw gekwetst.
Voor veel mensen betekent vergeving iets ‘goedpraten’, ‘onder het kleed schuiven’, ‘gewoon maar overgaan tot de orde van de dag’. Niets is minder waar. Vergeving is een innerlijk proces van persoonlijke groei dat eigenlijk weinig tot niets met die ander te maken heeft. Het gaat niet om hem of haar, maar om jou.
Mijn eigen ervaring
Jaren terug word ik als journalist ingehuurd door de eigenaar van een communicatiebureau in wiens opdracht ik talrijke interviews voor een jubileumboek afleg. Een hele leuke, uitdagende klus waar ik ook lekker aan kan verdienen. Maar mijn facturen blijven onbetaald, ondanks de fraaie beloftes die mij steeds worden gedaan. Na twee maanden kies ik eieren voor mijn geld en huur een deurwaarder in. Wat een zacht eitje lijkt, blijkt al gauw een rotte appel.
Mijn opdrachtgever heft zijn BV op en begint doodleuk een nieuw bedrijf. Tja, je zit in een creatieve branche of niet. Maar ik laat niet met me sollen en start een rechtszaak die ik glansrijk ‘win’. De deurwaarder wordt op pad gestuurd. Gedurende het komende jaar wordt pijnlijk zichtbaar hoe simpel Vrouwe Justitia zich voor de gek laat houden.
Uitdagende les in vergeving
Het lukt mijn opdrachtgever buiten schot te blijven. Afijn, na anderhalf jaar wordt het dossier gesloten en vind ik de factuur van het incassobureau op mijn deurmat. Mij wordt vriendelijk verzocht alle gerechtelijke kosten plus alle declaraties op te hoesten. En mijn eigen vordering van duizenden euro’s? Die mag ik spreekwoordelijk op mijn buik schrijven.
Frustratie alom. Ik geef hier alle ruimte aan en kies er na een tijdje voor mijn opdrachtgever te vergeven. Waarom? Omdat ik weet dat het niet de slangenbeet zelf is die mij onderuithaalt, maar het gif dat, opgejaagd door mijn boosheid, in mijn lijf circuleert. Zolang ik geen tegengif inneem, brengt het mij schade toe. Niet aan die opdrachtgever, niet aan de deurwaarder, maar aan mij.
Vergeven doe je voor jezelf
Misschien kan jij momenteel ook iemand maar moeilijk vergeven. Iemand die jou pijn heeft gedaan. Ik begrijp het, echt waar. Dit had niet mogen gebeuren. Hier had die ander geen recht toe. Toch vraag ik je te kiezen voor vergeving. Dat betekent: loslaten, de boeien van het verleden van je afwerpen. Omdat jij het verdient vrij te zijn!
Wat kan jij nu doen?
Voor mijn boek en e-book ‘Indische roots’ kijk hier
