Beroepsmuzikant Sander Metz (Ambarawa Indonesië, 20-03-1981) heeft een dik adoptiedossier. Helaas klopt niet alle informatie en blijft hij als een speld in een hooiberg zoeken naar zijn biologische ouders. Hij merkt dat hij in het dagelijkse leven het altijd goed wil doen en aardig gevonden wil worden.
Sander groeide op het eiland Ameland op. “Een liefdevolle en vreedzame plek waar ik me behoorlijk thuis heb gevoeld.” De Indonesische cultuur was hem in zijn jeugd vrij onbekend, maar later probeerde hij zoveel mogelijk te leren over het land van zijn (voor)ouders. Vooral op het gebied van eten, muziek en de Indonesische cultuur. Sander: “Mijn echte naam is Budi Santoso. Deze naam gebruik ik af en toe als ik even in mijn eigen wereldje zit.”
Zelf heeft hij nu ook een gezin met twee kinderen, een meisje en een jongen. Als vader probeert hij hen de Indonesische cultuur bij te brengen, vooral op culinair gebied. Sander werkt als beroepsmuzikant en muziekbegeleider. “Ik voel dat ik geboren ben om mijn passie te delen met mensen. Het werk zelf is ook mijn hobby en is waardevol voor de mensen. Het brengt ze weer even terug naar vroeger of er komt een bepaalde herinnering naar boven. Daarnaast is het ook dankbaar werk.”
Regelmatig ontmoet Sander andere mensen uit Indonesië. Dit voelt voor hem als familie. “Het zijn vooral mensen die net als ik zijn geadopteerd. Je deelt elkaars ervaringen. Dit doet mij altijd goed. Ik ontmoet ook mensen vanuit mijn werk die in een kamp in Indonesië zijn geboren. Zij leren mij over hoe het er toen aan toeging. Heel interessant en leerzaam. En voor hen is het goed dat ik een luisterend oor heb.”
Benieuwd naar zijn Indonesische roots ging Sander in 2016 op zoek naar zijn biologische familie. Hij wilde graag weten waarom zijn ouders hem hadden afgestaan voor adoptie. “Hiervoor ben ik landelijk en in het buitenland bekend geworden. Er is een samenwerking geweest met verschillende stichtingen en ook tv-programma’s zoals ‘Spoorloos’ en ‘Separated at birth’. Dit heeft veel opgeleverd maar niet het vinden van mijn ouders. Ik ben nog steeds iedereen dankbaar voor hun hulp. Ik heb het gevoel dat ik er alles aan gedaan heb.”
Mijn echte naam is Budi Santoso. Deze naam gebruik ik af en toe als ik even in mijn eigen wereldje zit.
Momenteel laat Sander zijn zoektocht wat rusten. Hij hoopt ooit nog met behulp van zijn DNA een match te vinden. Of via een omgekeerde zoektocht vanuit Indonesië. “Momenteel heb ik er wel vrede mee. Al mijn energie ging daar naartoe. Door de zoektocht in 2016 was ik mijn gezin uit het oog verloren. Dat wil ik niet meer.” Mocht Sanders’ verlangen uitkomen, dan hoopt hij met zijn biologische familie een band op te kunnen bouwen.
In Nederland is hij lid van een club voor geadopteerden. Daar ontmoet hij anderen met dezelfde achtergrond. Sander: “We wisselen veel informatie uit en delen elkaars interesses. Het is altijd fijn om bij hen te zijn. Je voelt je heel erg verbonden met elkaar, net als met familie. Daarnaast heb ik mijn adoptiefamilie ook altijd als mijn familie gezien.” Aan andere geadopteerde mensen uit Indonesië geeft Sander de tip: “Geef alles een plekje, zoek elkaar op. Deel elkaars ervaringen onder het genot van een stuk spekkoek en een bintang!”
Meer informatie over Sander vind je op zijn website.
Voor mijn boek en e-book ‘Indische roots’ kijk hier
